Byłam zdziwiona, kiedy okazało się, że z wilczycą rozmawia mi się dobrze. Po lesie roznosił się nasz donośny śmiech. Znalazłyśmy wspólny język. Na początku zastanawiałam się, czy polubię Kirę, bo zazwyczaj trudno mi się dogadać z innymi, ale nasza rozmowa nie należała do tych w których słowami starasz się zapełnić tylko niezręczną ciszę. W końcu zapytałam Kirę:
- Kto jakie wilki należą do tej watahy? - opowiesz mi coś o nich? - zapytałam, bo w końcu ta wataha miała być i moją watahą.
(dokończysz Kira?)