Od Mai cd Kiry

- Jasne! - zawołałam pewna entuzjazmu. Pobiegłyśmy razem ochoczo oglądać wszystko to, co nas otacza. Chociaż była zima, wszystko promieniało radością i chęcią życia. Zaczęłam sobie wyobrażać jak tu musi być w wiosnę i aż pisnęłam z zachwytu. Kira popatrzyła na mnie zdziwiona, ale ja tylko uśmiechnęłam się do niej. Dobiegłyśmy do jakiejś dziwnej jaskini. Promieniowało z niej dziwne światło. Chciałam tam wejść, ale Kira mnie powstrzymała.
- Lepiej już stąd chodźmy - powiedziała wymijająco. Popatrzyłam na nią z pytaniem w oczach, ale ona spoglądała już w inną stronę. Miałam zadać jej już pytanie kiedy zawołała.
- Zobacz, tam są moi przyjaciele! Chodźmy do nich! - zawołała i pobiegła. Ja stałam w miejscu niezdecydowana, patrząc jak Kira przytula się do jakiegoś wilka. Ciekawe czy ja znajdę tu przyjaciół... albo kogoś więcej. Rana w sercu zabolała. Usłyszałam jak Kira mnie woła i odpowiedziałam:
- Już idę!

(dokończysz Kira? albo ktoś inny?)