Otworzyłem usta, żeby coś powiedzieć, ale zaraz znowu je zamknąłem i opuściłem smutny głowę. Lyka wpatrywała się we mnie.
- Jak nie chcesz, to nie musisz mówić. – powiedziała zakłopotana. Spojrzałem na nią i zrobiło mi się wstyd. Przecież jest moją partnerką; mogłem jej powiedzieć wszystko!
- Nie, nie oto chodzi, po prostu… - westchnąłem. – Miałem kiedyś towarzysza, Chase’a, ale… zginął w jednej walce. – zamknąłem oczy i pokręciłem głową. – To była moja wina. Kazałem mu walczyć z jednym wilkiem… przegrał, a ten go zabił. – urwałem. – To była moja wina…
<proszę Lyka dokończ>